Op school hebben wij slimme kleuters, hele slimme kleuters. Die geven we extra aandacht, Zo hebben ze dingen uitgevonden zoals een kinderbioscoop. Eerst hebben we gelezen wat een bioscoop was. Toen we dat hadden gedaan zijn we na gaan denken hoe een kinderbioscoop er uit moest komen te zien en wat er voor nodig was.
De kinderen hebben bedacht dat dat ouders , kinderen en dieren naar binnen mochten. Voor de dieren moest er een opvang komen.De dieren mochten niet te groot zijn. Een enge hond mocht niet naar binnen naar je konijn of goudvis wel. De films moesten leuk zijn en niet eng voor kinderen. En er waren in plaats van bioscoopstoelen zitzakken. Die moesten in allerlei leuke kleurtjes zijn anders werd het ook maar saai.Als er een film, van Frozen werd gedraaid moest het ook zachtjes sneeuwen en er moesten luchtjes de bioscoop in geblazen worden. In de pauze was er van alles te koop maar er mocht geen alcohol geschonken worden en er is ook schepkoek naast het schepsnoep,chips en popcorn.
Kortom de kinderen weten wel hoe een kinderbioscoop eruit moet komen te zien.e
Best te realiseren toch??
Na even gespeurd te hebben vond ik deze informatie:
Knuffel vergeten
Los van de gewone filmpremières worden overal in het land filmactiviteiten georganiseerd, die vaak nagenoeg onopgemerkt blijven. Deze maand: een kinderbioscoop in een knusse kelder onder de Amsterdamse Nieuwmarkt. Behalve films krijg je er ook popcorn, pannenkoeken en brandnetelsoep. Maar pas op: je kaartje eerst vertonen, voordat je het opeet!
'Eerst vertonen voordat je het opeet.' (foto: André Bakker).
De Nieuwmarkt, van oudsher het territorium van rochelende Chinezen, loenzende pooiers, junks en taxichauffeurs, is nou niet de eerste plaats waaraan je zou denken bij de huisvesting voor een lieflijke kinderbioscoop. Toch bevindt zich aan dit plein een pietepeuterig zaaltje, ondergronds weliswaar, voor de jongste 'helden en boeven'.
Het kost even moeite de blauwe trap, die naar de oase vol met kussens en ballonnen leidt, te vinden. Een schoolbordje met daarop in veelkleurige krijtletters geschreven 'Kinderbioscoop, Helden en Boeven', hangt onopvallend boven een deur, die hermetisch gesloten lijkt. Het touwtje met daaraan de 'bel', een Indiaas sieraad, is met plakband bevestigd.
Een hoofd komt te voorschijn vanachter de deur, die als bij toverslag opengaat: "Kom snel binnen, we gaan zo beginnen", zegt de stoere hostess van de middagvoorstelling, Tessa van Grafhorst. Behalve video-operateur en zakelijk leidster is zij ook popcornbakker en kinderjuf.
Snoeppapier
'Pas op, eerst vertonen voordat je het opeet', staat cryptisch op het kaartje gedrukt, dat Van Grafhorst verkoopt voor de voorstelling van vanmiddag: twee delen uit de televisieserie 'Otje'. Nader onderzoek wijst uit dat het 'kaartje' uit mierzoet snoeppapier bestaat.
Tien kinderen, variërend van drie tot negen jaar, en één vader van een jaar of veertig zitten op de kabouterbankjes met bonte kussens in de schaars verlichte ruimte. Tevreden ritselen ze met hun zakjes popcorn en drinken ze de limonade, inbegrepen bij de entreeprijs van f10,-. De laatste instructies volgen: "Is iedereen klaar? Dan doe ik nu het licht uit, zoals ik jullie net verteld heb. O, ja, en als je moet plassen, dan moet je onder het doek doorkruipen. Daarachter is de wc."
Met een dimmer draait Van Grafhorst het licht uit. Alleen de sterrenslingers aan de muur branden nog, net als de lachende maan. Met een druk op de videobeam aan het plafond tovert ze beeld op het scherm aan de achterste muur van het souterrain.
De 'film' is nog niet begonnen of de kinderen zingen luidkeels mee: "Otje, ik ben Otje, en mijn vader die heet Tos. We hebben geen papieren en daarom zijn we steeds de klos." De televisieserie 'Otje', naar het gelijknamige jeugdboek van Annie M.G. Schmidt, is het afgelopen seizoen uitgegroeid tot nationale kinderhit. Na een kwartier moet het eerste kind, een peuter van een jaar of vier, naar de wc. Samen met assistent Van Grafhorst verdwijnt ze achter het doek, waarop 'zwerfkok' Tos juist zingt over de bereiding van het capucijnersgerecht met spek en ui, Kaapse Raasdonders: "Raasdonders, Raasdonders, mocht u het nog niet weten, Raasdonders, Raasdonders, geven de beste scheten."
Droom
Een kinderkookcafé, een kinderboekwinkel, waarom niet een kinderbioscoop? dacht Tessa van Grafhorst. Ze combineerde haar zwangerschapsverlof met een zakelijk instinct. Heimelijk koestert ze nog altijd de droom om zelf een kinderfilm te maken, maar daarvoor ontbeert ze de knowhow, zoals ze het zelf zegt. Een vertoningsplek voor de goede kinderfilm is een eerste stap in de juiste richting. Van de kinderboekwinkel 'Helden en Boeven', waar ze wel eens inviel, mocht ze het souterrain gebruiken, waarvan ze met minimale middelen een knusse ruimte wist te maken. Op subsidie wilde ze niet wachten, "dan ben je zo twee jaar verder". Met een startkapitaal van 15.000 gulden kocht ze een videobeam, wat oude bankjes die ze opknapte en maakte ze goede afspraken met de VPRO, Burny Bos, Stichting Videma (beheer van beeldrechten) en de distributeurs over de vertoning van films op video.
Na de opening op 29 april bleek dat ze een gat in de markt had ontdekt. Niet alleen vanwege het nijpende doekentekort in Amsterdam is dit initiatief een uitkomst, ook voorziet het in de behoefte aan kinderopvang voor verloren uurtjes, alhoewel Van Grafhorst geen veredeld kinderdagverblijf wil zijn. "Het is niet de bedoeling dat ouders hun kinderen maar droppen, het moet een uitje blijven", vindt ze. Maar in praktijk komen kinderen vaak alleen, terwijl vader of moeder een boodschap doet.
Vijf dagen in de week (woensdag tot en met zondag), meestal twee keer per dag is het showtime in Kinderbioscoop Helden en Boeven. Op vrijdagavond is er zelfs een speciale 'dinervoorstelling', een combinatie van pannenkoeken eten bij kaarslicht en filmkijken. Ook zijn er soms speciale brunches op zondag, zoals onlangs het 'Brandnetelsoepfeest', waarvoor kinderen in navolging van Otjes vader Tos zelf brandnetelsoep mochten maken van in de berm vergaarde brandnetels. Van Grafhorst: "De soep was nog best te eten ook!" Naar aanleiding van het Brandnetelsoepfeest was er een schorten-versier-wedstrijd. Hoofdprijs: het kookboek 'Kaapse Raasdonders', met daarin het fameuze schetenrecept en 2 bioscoopkaartjes voor een 'Vip-voorstelling naar keuze'.
Knallen
De filmprogrammering bestaat vooralsnog voor het grootste gedeelte uit televisieproducties. Behalve een herhaling van de Avrojeugdserie 'Otje' brengt het programma, gedrukt op een rozebriefje (helaas niet eetbaar!), oude afleveringen van VPRO'sVillaAchterwerk, zoals 'Hubertien en Willemien'. Daarnaastvertoont de bioscoop enkelespeelfilms, waaronderklassiekers
The black stallion en
Oliver Twist, die vooral voor oudere kinderen bedoeld zijn.
Want hoezeer het concentratievermogen nog een rol speelt bij het kijken naar films op die leeftijd, wordt duidelijk tijdens de vertoning van het tweede deel van Otje, wanneer de jongste kinderen gaan zeuren om een tweede ballon (om ook kapot te knallen) en over de banken beginnen te klauteren. "Een half uur filmkijken is maximaal voor jonge kinderen", legt Van Grafhorst uit.
Om die reden zou ze meer korte films willen vertonen, speciaal voor de allerkleinsten, het liefst uit het alternatieve circuit, "films van jonge filmmakers, die vaak met heel veel liefde zijn gemaakt. We zouden zelfs een festivalletje kunnen organiseren", fantaseert Van Grafhorst. Maar ook een voorpremière van een nieuwe jeugdserie is denkbaar, of een programma met alleen maar nostalgie, zoals 'De stratemaker op zee show', of een videoworkshop voor kinderen. Het kan, kortom, nog alle kanten op met de Kinderbioscoop: "Ik gun mijzelf in ieder geval een jaar de tijd, daarna zien we wel weer."
Om vijf uur worden alle kinderen door hun ouders opgehaald. Een gedoe met jassen, fietsen, tassen en stoeltjes. Maar dan is de 'bioscoop' verlaten en ineens ijselijk stil. Een pluchen leeuwtje zit treurig tussen de kussens. Van Grafhorst schudt haar hoofd. "Knuffel vergeten, dat is meer regel dan uitzondering." Maar twee identieke meisjes met identieke vlechten komen al binnengemarcheerd. Ze lijken zo weggelopen uit
The shining. Eén van de twee klemt een pluchen tijger onder haar arm. De ander loopt vastberaden naar het leeuwtje en neemt het in een evenzo vaste greep. Zwijgend lopen ze naar buiten, de Nieuwmarkt op. Tja, Otje zong het al: "Dieren wijzen de weg". Ook al zijn ze van pluche.
Fleur Jurgens
Kinderbioscoop Helden en Boeven, Nieuwmarkt 11, Amsterdam, inlichtingen: 020-6224622.
