Dit jaar zou ik meedoen aan de Oosterhoutse Trail maar door mijn val van de fiets ging dat feest niet door. Ik moest met pijn in mijn hart thuisblijven.
 |
ik was er niet maar mijn vrienden waren er wel
|
 |
| de start |
 |
| de trainerd |
 |
| And they did it!! |
Vorig jaar ben ik wel geweest. Ik was heel zenuwachtig want ik hoorde ook verhalen over verdwalen maar ik was achter een heel aardige vrouw aangelopen die niet hard liep. Zij gidste mij g door het bos heen want het was niet zomaar iets, je ging echt kris kras door het bos heen. Op het 5 km punt , vlakbij Woods stond he Walhalla! en tafel met fruit,peperkoek,chips, cola en water. Ik heb mijn energie er aangegeten en toen weer opgepept verder, het was stiekem 10 km, een tegenvaller maar we dachten :We zijn over de helft dus....Toen was hij daar, die bevrijdende weg, het fietspad. We zijn naar de finish gesprint, waren zo gelukkig want we hadden het gehaald.Wat is dat een gave wedstrijd, geen wonder dat die trails als paddenstoelen uit de grond schieten,je krijgt er echt een kick van!!
 |
en ik zat in een hoekje te treuren
|
Geen opmerkingen:
Een reactie posten